To
Δημοτικό Σχολείο Κάτω Παναγιάς-Κυλλήνης έδειξε πρόσφατα πώς η εκπαίδευση και η
κοινωνία μπορούν να συνδεθούν με τρόπο απλό και αποτελεσματικό. Το σχολείο
ανέλαβε τον συντονισμό των απαραίτητων ενεργειών για την προσφορά ανθρωπιστικής
βοήθειας στους πολύπαθους πρόσφυγες. Η δράση αυτή, που ξεκίνησε με πρωτοβουλία
της ΣΤ’ Τάξης, ήταν ένα ανοιχτό κάλεσμα στη σχολική και τοπική κοινότητα για
συγκέντρωση ξηράς τροφής και ρουχισμού.
Αρχικά,
οι μαθητές της Έκτης τάξης αποφάσισαν να συντάξουν επιστολή προς το Σύλλογο Γονέων
και Κηδεμόνων και να ζητήσουν τη διαμεσολάβηση
και ενίσχυση του διευθυντή και των εκπαιδευτικών του σχολείου για την προώθηση
της ιδέας τους. Αφού ενημερώθηκε η σχολική κοινότητα και έγινε ένας πρώτος
σχεδιασμός, οι μαθητές απευθύνθηκαν άμεσα στους κατοίκους της Κάτω Παναγιάς και
της Κυλλήνης. Εκπρόσωποι της τάξης κοινοποίησαν τη δράση, έβγαλαν λόγο στους
ναούς των δύο χωριών και διένειμαν ενημερωτικά έντυπα μετά την κυριακάτικη
λειτουργία.
Οι
κινήσεις αυτές απέφεραν σύντομα καρπούς. Η ανταπόκριση των κατοίκων ήταν μεγάλη
και το σχολείο δεχόταν καθημερινά υλική βοήθεια. Ο τελικός απολογισμός ήταν πολύ ενθαρρυντικός και πέρα από το
αναμενόμενο.
Τα
παιδιά συνέχισαν με τη σύνταξη επιστολής προς την Περιφερειακή Ενότητα Χίου ( Τμήμα Πολιτικής Προστασίας ) όπου στάλθηκε η
βοήθεια. Ακόμη, έγραψαν ένα γράμμα στη αγγλική γλώσσα με το οποίο απηύθυναν
χαιρετισμό προς τους πρόσφυγες. Στο τελικό στάδιο, συσκεύασαν ενθουσιωδώς όσα συλλέχθηκαν σε κούτες και τα παρέδωσαν
στο φορτηγάκι της εταιρίας Γενική
Ταχυδρομική (2-12-2015) που ανέλαβε να κάνει την αποστολή δωρεάν ( Τους
ευχαριστούμε θερμά).
Έτσι
«από μια άσκηση στη γλώσσα, καταλήξαμε να βάζουμε κούτες στο φορτηγάκι της
μεταφορικής». Μια ιδέα που γεννήθηκε στο μάθημα δεν έπεσε στο κενό, αλλά είχε την τύχη καλής συνεργασίας όλων όσων
συμμετείχαν στην υλοποίησή της (μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς, κηδεμόνες ,
ιερείς, απλοί κάτοικοι).
Η
στήριξη της προσπάθειας από την τοπική
κοινωνία τιμά τον τόπο και το σχολείο. Η Κάτω Παναγιά, ως προσφυγικό χωριό
κουβαλά μνήμες από τη Μικρασία. Μνήμες που γράφτηκαν στις ιστορίες που έφεραν
τα παιδιά στη τάξη από τους προγόνους τους. Μνήμες που κλείστηκαν στις κούτες
μαζί με ευχές για καλή τύχη στους σύγχρονους πρόσφυγες.
Η
μεγάλη ευαισθητοποίηση όλων όσων προσέφεραν έμπρακτα υπενθυμίζει πως, παρά τους
χαλεπούς καιρούς, υπάρχει ακόμη ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Και πως στο σχολείο μπορούμε να αφήσουμε μια
στιγμή τα μολύβια για να τη φέρουμε στην επιφάνεια. Και να ξαναπιάσουμε τα μολύβια για να την
κρατήσουμε στην επιφάνεια.
Τα παρακάτω αποσπάσματα από τα γραπτά των μαθητών είναι χαρακτηριστικά.
Ομαδικά γραπτά:
· Ακόμα και εμείς, τα μικρά παιδιά, γνωρίζουμε τη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στη Συρία. Οι πρόσφυγες με τις οικογένειές τους ζούσαν εκεί μια φυσιολογική ζωή. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν σπίτια, δουλειές. Τα παιδιά τους πήγαιναν στο σχολείο και έκαναν τόσες δραστηριότητες όπως και εμείς. Όμως, ο πόλεμος τα ανέτρεψε όλα και τώρα βρίσκονται σε κίνδυνο. Θα μπορούσε να συμβεί και σε εμάς. Κάποτε ήμασταν και εμείς πρόσφυγες. (από το γράμμα στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων)
· Πήραμε αυτή την πρωτοβουλία, επειδή ξέρουμε τι πόνο έχουν βιώσει αυτοί οι άνθρωποι που περνάνε κάθε μέρα με τις βάρκες του θανάτου στη χώρα μας. …Ελπίζουμε η προσπάθειά μας αυτή να δώσει χαρά και μια καλύτερη καθημερινότητα στους πρόσφυγες! Ξέρουμε ότι το νησί σας περνάει δύσκολες στιγμές. Ευχαριστούμε πολύ την Περιφερειακή Ενότητα Χίου και τους κατοίκους του νησιού σας που βγαίνουν με τα καΐκια τους ανοιχτά της Χίου και σώζουν τις ζωές των προσφύγων. (από το γράμμα στην Περιφερειακή Ενότητα Χίου)
· Dear refugees, We know the difficulties you are facing, that’s why we send you some clothes and food…Best wishes for a better life. (από το γράμμα στους πρόσφυγες)
Ατομικά γραπτά:
· Κάναμε αυτή τη προσπάθεια γιατί τους καταλαβαίνουμε και γιατί οι πρόγονοί μας ήταν πρόσφυγες… Εμείς γράψαμε ένα γράμμα ως άσκηση στη Γλώσσα και το στείλαμε στον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων… Ήταν πολύ ωραίο που συνεργάστηκε το σχολείο με ανθρώπους της μικρής μας κοινωνίας και τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό… Εμείς φοβόμασταν ότι κανένας δε θα έφερνε τρόφιμα, αλλά ευτυχώς υπάρχει ακόμα ανθρωπιά και αλληλοβοήθεια...
· Όλα άρχισαν από μια άσκηση με θέμα τους πρόσφυγες και καταλήξαμε να βάζουμε τις κούτες μέσα στο φορτηγάκι για να πάνε στη Χίο.
· Ευτυχώς τα καταφέραμε! Το σχολείο μας ήταν τόσο δυνατό και καταφέραμε να μαζέψουμε πάρα πολλά, αλλά όχι μόνοι μας! Βοήθησαν πάρα πολλά άτομα… Αν είμαστε ενωμένοι, όλα μπορούν να γίνουν.
· Εμείς με τη δικιά μας πρωτοβουλία θέλαμε να βοηθήσουμε, γιατί υπάρχει ακόμα ανθρωπιά, γιατί αν συνεργαζόμαστε μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
· Υπάρχει ανθρωπιά, θέληση και συνεργασία.
· Ήμουν πολύ συγκινημένος με τους πρόσφυγες που έβαλαν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να σωθούν… Το αποτέλεσμα ήταν να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες και δεν μείναμε στο μάθημά μας και κάναμε κάτι καλό.
· Ελπίζω οι πρόσφυγες να είναι για πάντα ευτυχισμένοι.
· Κάποιοι άνθρωποι συνεργάστηκαν και θέλησαν να μας βοηθήσουν. Υπάρχει ανθρωπιά στον κόσμο.
· Είμαστε πολύ λυπημένοι για τους πρόσφυγες και κάναμε το καλύτερο γι’ αυτούς. Άμα προσπαθήσουμε όλοι θα τα καταφέρουμε.
· Αυτή τη δράση δεν την έκανε μόνο ένας, γιατί εμείς πιστεύουμε στη φράση: «Όλοι μαζί μπορούμε»
· Η σημασία αυτού του γεγονότος είναι η πρακτική βοήθεια κα η σύνδεση του σχολείου μας με την κοινωνία.